Metoda PNF jest to jedna z najbardziej znanych koncepcji fizjoterapeutycznych już od lat 40 – tych ubiegłego wieku. Metoda powstała w 1946 r. w Kalifornii, dzięki współpracy neurofizjologa dr Hermana Kabata oraz fizjoterapeuty Maggie Knott. Koncepcja stanowi kompleksowy system oddziaływania terapeutycznego, który oparty jest na najnowszych osiągnięciach nauk medycznych z dziedziny neurofizjologii, biomechaniki oraz analizy chodu. Istota koncepcji zawarta jest w nazwie: proprioceptywne – dotyczące receptorów ciała, oraz nerwowo mięśniowe torowanie- ułatwienie ruchu.
Głównym celem terapii jest pomoc w osiągnięciu jak najwyższej sprawności ruchowej. Metodę PNF, stosuje się w celu odtworzenia utraconej funkcji mięśnia przez wytworzenie nowych wzorców ruchowych. Oprócz istotnego aspektu wzmocnienia mięśni, najważniejsze jest wypracowanie prawidłowej funkcji, która została uszkodzona lub zniekształcona w wyniku choroby, czy nieprawidłowych nawyków życia codziennego.
Metoda PNF prowadzi do torowania ruchów, przez tworzenie nowych połączeń nerwowo-mięśniowych. W terapii wykorzystywane są odruchy warunkowe, które służą do nauki potrzebnych wzorców ruchowych kontrolowanych przez ośrodki korowe pola czuciowe i ruchowe oraz ośrodki scalania i integracyjne. Taka stymulacja wpływa pośrednio na korekcje zaburzeń funkcji motorycznych.